De mens heet een ‘verzamelaar’ te zijn. En ja, wie wat bewaart heeft wat. Nu ben ik selectief in wat ik verzamel: muziek, boeken, en ja, ik geef het toe, smurfen uit de jaren zeventig. Muziek op vinyl trouwens in diverse kleuren en formaten, zoals in de vorm van een hart of de landkaart van Afrika. Hetzelfde geldt voor de compact discs. Wie kent het nog, de schattige CD-single? Voor de mini-CD had je zelfs een adapter nodig, die je om de single moest klemmen, omdat je hem anders niet kon afspelen. Om op vrijdagochtend warm te draaien voor hun optreden op Bospop luister ik naar een CD-single van Manic Street Preachers met drie live-uitvoeringen van Glastonbury, 31 jaar geleden. Ik kocht de CD-single bij een inmiddels verdwenen muziekwinkel in het centrum van Weert. Van muziekdrager tot detailhandel, de vergankelijkheid knaagt onverbiddelijk. Als boekenliefhebber vond ik mooi aan die CD-single van de Manics dat er een inlegvel in zat met een tekst van George Orwell met de laatste zinnen uit ‘Animal Farm’, waarin de dieren het verschil niet meer kunnen zien tussen varkens en mensen. Dat verhaal blijft me fascineren. Sommige dingen zijn tijdloos. Je zou er nostalgisch van worden.
Vinyl heeft de opkomst van de CD als zijn toonopvolger glorieus overleeft, iets wat we dertig jaar geleden bepaald niet konden vermoeden. Omdat na de Manic Street Preachers het gezelschap van Franz Ferdinand zal optreden leg ik de dubbelelpee met hun grootste hits op de draaitafel. En om te zien hoe actueel Franz Ferdinand is bekijk ik de beelden van hun jongste optreden op Glastonbury, twee weken geleden. De energie spat er van af. Ook op Bospop krijgen ze het veld met hun doorbraaksingle ‘Take Me Out’ volop in beweging. Het lied mag dan dik 20 jaar oud zijn, je merkt geen spoor van sleetsheid.
Luisterrijk laten de Manic Street Preachers op Bospop hun literaire kant zien. Al is het onnoemelijk groter dan het formaat van een CD-single, het voelt vertrouwd. Op de beeldschermen bij het podium rollen de teksten in felrode hoofdletters als golven op ons af. Geen ‘Animal Farm’ of ‘1984’. Wel uit ‘A Clockwork Orange’ van Anthony Burgess: ‘We can destroy what we have written, but we cannot unwrite.’ En van Saul Bellow: ‘In an age of madness, to expect to be untouched by madness, is a form of madness’.
Hun woorden vervliegen langzaam in de warme Weerter zomernacht. Een gevoel van nostalgie omhelst me als een oude liefde, om vervolgens met de gratie van een zeemeermin de diepte in te duiken. Ik weet dat ze op een onbewaakt moment weer boven water zal komen. En dan hoop ik dat ze me toefluistert: take me out.
Paul Sterk
Sinds 2009 is Paul Sterk huiscolumnist van Bospop.
Foto Manic Street Preachers 11 jul 2025 op Bospop: Paul Sterk.